Recensie: Vampire Weekend - Contra

Een explosieve start maakte Vampire Weekend mee in 2008 met hun titelloze debuutalbum. Geen enkel lijstje kon om dit album heen en de critici kwamen superlatieven tekort om deze band te beschrijven. Ook betekende het een revival van de wereldmuziek, de Afrikaanse trommels waren na Paul Simon's Graceland verdwenen uit de popmuziek. Een grote druk rustte er dus op de schouders van Ezra Koenig en zijn band voor hun volgende album. Mochten ze die druk gevoeld hebben, dan is dit in ieder geval niet ten koste gegaan van de kwaliteit van het album, want die is uitstekend, wel is het album aan de korte kant (36 minuten). Dat laatste is eigenlijk een compliment, want er zijn genoeg bands die hun plaat aanvullen met soms bedroevend slechte nummers die het luisterplezier alleen verpesten. Daarnaast wordt Contra, net als hun debuutalbum, beter naarmate je hem meer luistert, zet hem dus gerust op repeat.

Het album begint met het catchy Horchata. White Sky is een lekker nummer, waar de invloed van Graceland zeer aanwezig is en Ezra Koenig niet bang is om hoog uit te halen. Holiday is als een vakantie op de Caraïben; een lekker nummer met een relaxt Caribisch deuntje. Tot rust komen kan in de Taxi Cab, waar de piano tevoorschijn is gehaald. Als je weer genoeg energie hebt, dan kan je het up-tempo Cousins opzetten, dat lekker dansbaar is en hitpotentie heeft. Het voorlaatste nummer, Diplomat's Son, is weer een mooie mix van Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse muziek, duurt zes minuten en is mijn persoonlijke favoriet. Contra sluit af met I Think Ur A Contra. Ezra Koenig zingt hier bijna a capella en opvallend hoog en dat beide loepzuiver. De ontwikkeling van Vampire Weekend heeft niet stilgestaan en dat bewijst dit prachtige album.