Recensie: Delphic - Acolyte

De verwachtingen waren hoog voor de vier heren uit Manchester, die met hun indieband Delphic eerder dit jaar al twee singles hebben uitgebracht. Dat er vergelijkingen worden gemaakt met New Order, de in de jaren '80 zeer succesvolle band uit Manchester, is niet verrassend. Counterpoint lijkt deels geïnspireerd op deze new wave band net als de nieuwe single Doubt. Maar een slechte ripoff van deze band is Delphic niet, in tegenstelling, ze produceren een eigen geluid en maken de hoge verwachtingen helemaal waar met hun eerste album.

Het album, dat rustig opent met Clarion Call, is een must-have voor techno-liefhebbers. Erwin Pearson, de in Berlijn wonende DJ, is de producer van dit album, en de in de Duitse hoofdstad bruizende techno is te horen in vrijwel elk nummer. Het titelnummer van Acolyte heeft een prachtige opbouw, waarbij ambient wordt gevolgd door een stevige beat, zonder dat dit geforceerd klinkt. Dat laatste is knap, omdat veel biepjes en sfeerwisselingen er toe kan leiden dat het niet meer als een geheel klinkt, wat een plaat geen goed doet. Deze nummers klinken wel als geheel en hebben veel hitpotentie, Counterpoint, This Momentary en Doubt zijn nu al op single uitgebracht, Red Lights, kan wat mij betreft volgen. Het moet een uitzonderlijk vruchtbaar muzikaal jaar worden, wil dit album niet hoog eindigen in mijn eindejaarslijstje.